Back دوكليا Arabic Doclea AST Дукля Bulgarian Dioclea Catalan Duklja Czech Διόκλεια (κράτος) Greek Duklja English Doclea Spanish Duklja Estonian Dioclée French

Doclea

Para a antiga cidade de Montenegro, véxase Duklja.
Modelo:Xeografía políticaDoclea
Дукља / Duklja (sr) Editar o valor en Wikidata
Localización
lang=gl Editar o valor en Wikidata
Poboación
Lingua usadaSerbian Old Church Slavonic (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
RelixiónCristianismo ortodoxo e catolicismo Editar o valor en Wikidata
Datos históricos
Creación854 Editar o valor en Wikidata
Disolución1252 Editar o valor en Wikidata
Sucedido porPrincipado de Zeta Editar o valor en Wikidata
Organización política
Forma de gobernomonarquía Editar o valor en Wikidata
Territorios serbios no século XI, segundo De Administrando Imperio. Doclea aparece en cor laranxa na imaxe.
Selo de chumbo do arconte Petar (ou Predimir), primeiro gobernante coñecido de Doclea (século IX). Á esquerda, imaxe da Virxe María co Neno Xesús; á dereita inscrición en grego.[1]

Doclea, Dioclea ou Duklja (en montenegrino Duklja, en Дукља, en latín Doclea ou Diocleia) foi un estado medieval sudeslavo con terras hereditarias situado aproximadamente o sueste do actual Montenegro, desde as bocas de Kotor, ao oeste, do río Bojana ao leste, até as fontes dos ríos Zeta e Morača ao norte.

Duklja foi primeiro un estado vasalo do Imperio bizantino, formando parte despois do Principado serbio de Rascia no século IX, baixo a dinastía Vlastimirović.[2][3][4] Despois da anexión de Rascia polos bizantinos no século X, Duklja estivo brevemente baixo dominio de Bizancio pero pronto acabou liberándose, emerxendo como o máis poderoso estado serbio no século XI.

En 1060 os Vojislavljević liberan Rascia e, cando Coinstantino Bodin morre en 1101, Rascia volveu ser a sede do Reino, os dous principados existentes lado a lado (este período caracterizouse polo constante cambio de alianzas) até 1148 cando Duklja reinstaurouse como unha terra da coroa do Gran Principado de Serbia (Rascia), posteriormente coñecido como Zeta, permanecendo así até a caída do Imperio serbio, cando volveu ser semi-independente, en 1362 como señorío de Zeta, da casa de Balšić (os Balsas).

  1. ↑ ΠεΤΡὄ / ΑΡΧΟΝΤΟ / ΔΙΟΚΑΙΑ / ΑΜΗΝ, é dicir, Pedro / Arconte / de Diocaia / Amén.
  2. ↑ Journal of Theological Studies, Vol. 19-20, Macmillan, 1918.
  3. ↑ The Serbs in the Balkans in the light of Archaeological Findings.
  4. ↑ The Serbian question in the Balkans. Facultade de Xeografía, Universidade de Belgrado, 1995.

Developed by StudentB